Όλα τα Άρθρα

Άλλο πράγμα ο χειρισμός υπολογιστών και άλλο πράγμα η επιστήμη της πληροφορικής

Επιστολή προς κάθε ενδιαφερόμενο του Προέδρου του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πληροφορικής Ν. Φλώρινας σχετικά με τον επαπειλούμενο αφανισμό της Πληροφορικής από το Νέο Λύκειο

<style type="text/css">p { margin-bottom: 0.21cm; }</style>

 

Προς κάθε ενδιαφερόμενο

Καλώς ή κακώς διέρρευσε

προσχέδιο νόμου για το νέο Λύκειο, που

προτίθεται το Υπουργείο Παιδείας να

υλοποιήσει από το ακαδημαϊκό έτος

2013-14. Παρ’ όλες τις επιφυλάξεις που

μπορεί να θέσει κανείς, (αφού εύκολα το

ίδιο το υπουργείο μπορεί να ισχυριστεί

πως δεν υπάρχει κάτι επίσημο) , όταν

κάποιος διαβάσει το σχέδιο αυτό, είναι

σίγουρο πως θα εκπλαγεί από τη ριζική

όντως αναμόρφωση του προγράμματος

σπουδών, που προτείνεται στην δόμηση

των μαθημάτων και τον τρόπο επιλογής

τους από τους μαθητές. Θεωρώ πως αρκετές

από τις προτάσεις είναι θαρραλέες (όπως

για παράδειγμα η εισαγωγή των εικαστικών

και καλλιτεχνικών μαθημάτων με την

διδασκαλία ακόμη και θεάτρου ή

κινηματογράφου) αλλά είναι ακόμη

μεγαλύτερη η έκπληξη από την παντελή

έλλειψη στο προτεινόμενο πρόγραμμα

σπουδών, της διδασκαλίας των νέων

τεχνολογιών στο νέο Λύκειο.

Οι νέες τεχνολογίες

και δη η επιστήμη της πληροφορικής έχει

μπει για τα καλά στην ζωή του σύγχρονου

ανθρώπου και είναι φυσικό η χρήση της

να είναι αναγκαία από όλους.

Ας ξεχωρίσουμε όμως

επιτέλους σε αυτή την χώρα των παντογνωστών,

της ημιμάθειας και της υπερβολής, πως

άλλο πράγμα είναι ο χειρισμός των

υπολογιστών στην καθημερινή ζωή και

εργασία και άλλο πράγμα η επιστήμη της

πληροφορικής.

Ποτέ κανείς δεν θα

μπορούσε να ισχυριστεί στο πρόσφατο

παρελθόν, πως ένας οδηγός αυτοκινήτου

είναι τελικά και ο τεχνικός, ο ρυθμιστής

του κινητήρα και των ηλεκτρονικών του

αυτοκινήτου. Είναι απλά ο οδηγός.. τελεία

και παύλα.. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει

και με τους υπολογιστές. Ο μαθητής

διδάσκεται όπως και ο κάθε απλός πολίτης

να χειρίζεται τον υπολογιστή και μόνο.

Μπορεί να τον χρησιμοποιεί στις

καθημερινές του δραστηριότητες και

κατά την προσωπική του διασκέδαση, όπως

ακριβώς έκανε και με την τηλεόραση, το

video και πρόσφατα με το

κινητό. Ο μαθητής χρησιμοποιεί τον

υπολογιστή από την νηπιακή ακόμη ηλικία

σαν μέσο διδασκαλίας και υποστήριξης

της μάθησης και πάλι όμως καθαρά από

την πλευρά του χειριστή. Και αυτό είναι

το φυσιολογικό. Δεν μπορεί ο μαθητής

κατά την διάρκεια του Νηπιαγωγείου ή

του Δημοτικού να κάνει κάτι διαφορετικό

στον υπολογιστή , αφού δεν το επιτρέπει

τόσο η ηλικία όσο και το γνωσιακό επίπεδο

των παιδιών. Πολύ σωστά, εισάγετε το

μάθημα της πληροφορικής στο Δημοτικό

σχολείο τόσο με την επικουρική έννοια,

δηλαδή αυτή της υποστήριξης διδασκαλίας

άλλων μαθημάτων με την βοήθεια του

υπολογιστή, όσο και της διδασκαλίας

υπολογιστών καθαρά σε επίπεδο χειρισμού.

 

Έτσι εντελώς φυσιολογικά,

η πληροφορική ως ανεξάρτητο διδακτικό

αντικείμενο, περιορίζεται στην διδακτέα

ύλη του Γυμνασίου, με εισαγωγικά μαθήματα

γνωριμίας του υπολογιστή στην τάξη και

στην εργασία, εισαγωγικά μαθήματα στην

επικοινωνία με την βοήθεια του υπολογιστή

και του διαδικτύου και τέλος επίσης

εισαγωγικά μαθήματα στον προγραμματισμό

με τη βοήθεια της γλώσσας προγραμματισμού

LOGO, που στο εξωτερικό

διδάσκεται σε πολύ μικρότερες ηλικίες

αφού δεν είναι «νέου τύπου» δομημένη

γλώσσα προγραμματισμού.

Αντιγράφω από την

εισαγωγή του βιβλίου του Οργανισμού

Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων, τα λόγια

των συγγραφέων:

«Το βιβλίο αυτό έχει

ως στόχο να σας βοηθήσει να εμπλουτίσετε

τις γνώσεις σας σε διαχρονικά θέματα

Πληροφορικής, να αξιοποιήσετε τους

υπολογιστές του σχολικού εργαστηρίου

σας ως εργαλείο μάθησης και σκέψης και

να διαμορφώσετε κριτική στάση απέναντι

στη χρήση των νέων τεχνολογιών στην

καθημερινή ζωή» . Από το κείμενο αυτό

καταλαβαίνουμε τους στόχους της

διδασκαλίας της Πληροφορικής στο

Γυμνάσιο.

Από εκεί και πέρα η

μαθητής στο Λύκειο, έφηβος πλέον με

ολοκληρωμένο τρόπο σκέψης και άποψης,

με αρκετά εφόδια γνώσεων από τα άλλα

μαθήματα, μπορεί – πράγμα του γίνεται

σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες του

κόσμου – να διδαχθεί πλέον ειδικευμένα

θέματα πληροφορικής όπως είναι ο

δομημένος προγραμματισμός, η δυναμική

διαχείριση του διαδικτύου, η παραγωγή

πολυμεσικών εφαρμογών, τα δίκτυα

υπολογιστών και η προχωρημένες τεχνικές

επικοινωνίας. Έτσι δημιουργείται η

υποδομή εισαγωγής ψηφιακά έτοιμων

φοιτητών στα πανεπιστήμια, που μπορούν

με ευκολία να αναπτύξουν τις γνώσεις

τους – και όχι ξεκινώντας από το μηδέν.

Και όμως, σε μια εποχή

που ευαγγελιζόμαστε το ψηφιακό σχολείο,

εισάγουμε διαδραστικούς πίνακες στην

διδασκαλία, ο πρωθυπουργός της χώρας

εγκαινιάζει το σύγχρονο σχολείο των

νέων τεχνολογιών, μιλάμε για ψηφιακό

βιβλίο και ηλεκτρονική διδασκαλία από

απόσταση, την ίδια ακριβώς εποχή,

προτείνουμε ένα νέο Λύκειο απαλλαγμένο

από την πληροφορική , ακόμη και στην

ελάχιστη μορφή της που είναι ο χειρισμός

του υπολογιστή. Αντί να δώσουμε κίνητρα

σκέψης – είναι πλέον παγκόσμια αποδεκτό,

πως η αλγοριθμική σκέψη βοηθάει σε όλους

του τομείς επιστημών- καταδικάζουμε

τους μαθητές του λυκείου στον πραγματικό

ψηφιακό αναλφαβητισμό, αφού μόνο σε

αυτή την ηλικία θα μπορούμε να ελπίζουμε

σε ολυμπιονίκες πληροφορικής, σε μαθητές

που θα φέρνουν διακρίσεις στις νέες

τεχνολογίες και θα αναπτύσσουν ψηφιακές

ιδέες και έργα.

Αν αυτό ονειρευόμαστε

για τα παιδιά μας, για την νέα Ελλάδα

του ηλεκτρονικού αύριο, τότε δυστυχώς

είμαστε καταδικασμένοι να αποτύχουμε

για άλλη μια φορά.. και αυτό θα οφείλεται

δυστυχώς σε μία λάθος επιλογή, σε μια

λάθος εκτίμηση του τι πρέπει να διδαχθεί

στον έφηβο μαθητή και τι όχι.


Με τιμή

Βασίλειος Χρυσοχοΐδης

Πρόεδρος Συλλόγου

Εκπαιδευτικών

Πληροφορικής Ν. Φλώρινας



Χρυσοχοΐδης Βασίλης, Πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πληροφορικής Ν. Φλώρινας