Όλα τα Άρθρα

Πληροφορική & Εκπαίδευση

Δελτίο Τύπου σχετικά με το διορισμό αποφοίτων άλλων ειδικοτήτων, ως καθηγητές πληροφορικής και σε απάντηση επιστολής Μαθηματικού σε τοπική εφημερίδα του Ηρακλείου.

Τα τελευταία χρόνια το Υπουργείο Παιδείας, για λόγους προφανώς πολιτικούς - ψηφοθηρικούς, και με την πρόφαση της επίλυσης ενός «κοινωνικού προβλήματος», (ωσάν τα παιδιά μας να είναι ινδικά χοιρίδια, πάνω στα οποία πρέπει να ασκούνται κοινωνικοί και εκπαιδευτικοί πειραματισμοί), διόρισε χιλιάδες «μεταλλαγμένους» καθηγητές, οι οποίοι στην πραγματικότητα ήταν μαθηματικοί, φυσικοί, χημικοί, θεολόγοι!, ιχθυολόγοι!, αρχαιολόγοι! και κάθε λογής ...λόγοι, για να διδάξουν το μάθημα της πληροφορικής στα γυμνάσια και τα λύκεια της χώρας. Η μετάλλαξη αυτή των εν λόγω καθηγητών έλαβε μέρος σε διάφορα ινστιτούτα, φροντιστήρια, ενώσεις & ιδρύματα, με σεμινάρια αμφιβόλου ποιότητας και αξιοπιστίας που σε κάθε περίπτωση είχαν «θεωρητικά» σκοπό να προσφέρουν εκμάθηση ΧΡΗΣΗΣ υπολογιστών και ΟΧΙ μετατροπής σε καθηγητές πληροφορικής. Άλλωστε το επίπεδο της προσφερόμενης γνώσης σε αυτού του είδους τα σεμινάρια, σε σχέση με αυτές των πραγματικών καθηγητών πληροφορικής, μπορεί να χαρακτηριστεί επιεικώς αστείο.

Με αυτή του την στάση το Υπουργείο, εκτός του ότι υποθήκευσε το εκπαιδευτικό μέλλον στην πληροφορική των μαθητών στην Ελλάδα, ανάγκασε τους Έλληνες φορολογούμενους να πληρώνουν για τα επόμενα 35 χρόνια, για εκπαιδευτικές υπηρεσίες που δεν θα λάβουν ποτέ (το 65% των καθηγητών πληροφορικής στην Ελλάδα είναι «μεταλλαγμένοι), και ταυτόχρονα «άνοιξε την όρεξη» και σε άλλους επαγγελματικά ατυχήσαντες να αναζητήσουν μία θεσούλα στο Δημόσιο, διδάσκοντας ένα αντικείμενο που δεν γνωρίζουν, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που αυτό θα έχει στην αυριανή γενιά, αυτούς δηλαδή που θα απαρτίσουν την «Κοινωνία της Πληροφορίας»

Η Ένωση Πληροφορικών Ελλάδας θα ήθελε να ενημερώσει το αναγνωστικό κοινό ότι :

  • Η Πληροφορική ΔΕΝ είναι δεξιότητα την οποία μπορείς να αποκτήσεις σε σεμινάρια μερικών ωρών. Είναι Επιστήμη - Μηχανική την οποία διδάσκεσαι στο Πανεπιστήμιο ή το Πολυτεχνείο ή το ΤΕΙ μετά από πολυετείς σπουδές. Μπορεί άραγε να μάθει κανείς Ιατρική με μερικά μαθήματα και κατόπιν να την ασκήσει ή να την διδάξει?
  • Η Πληροφορική είναι μία δύσκολη και πολύπλοκη επιστήμη που σε καμία περίπτωση δεν την μαθαίνει κανείς εμπειρικά ή σε σεμινάρια σε όλο της το εύρος. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι φοιτητές πληροφορικής γίνονται οι άριστοι των μαθητών.
  • Οι μεταπτυχιακές σπουδές (Master ή Διδακτορικό) αποτελούν ΕΞΕΙΔIΚΕΥΣΗ σε ένα τομέα κάποιας ειδικότητας και δεν σημαίνει ότι ο κάτοχος αποκτά την επαγγελματική ιδιότητα του τομέα των σπουδών. Εάν κάποιος με σπουδές στα Οικονομικά κάνει ένα Master στα νομικά, ούτε στον Δικηγορικό Σύλλογο εγγράφεται, ούτε αποκτά το δικαίωμα να εξασκήσει την δικηγορία.
  • Αποτελεί άκρατο λαϊκισμό ο ισχυρισμός ότι αφού ορισμένοι Πανεπιστημιακοί Καθηγητές των τμημάτων Πληροφορικής είναι άλλης ειδικότητας, γιατί να μην μπορούν να διδάξουν πληροφορική στα σχολεία απόφοιτοι άλλων ειδικοτήτων? Σε καμία περίπτωση η ακαδημαϊκή κατάρτιση και το ερευνητικό έργο των ακαδημαϊκών δεν μπορεί να συγκριθεί με τους «μεταλλαγμένους πληροφορικούς».
  • Παρόλο που ορισμένοι ίσως θεωρούν το αντίθετο, η Δημόσια Εκπαίδευση δεν είναι φορέας αρωγής αναξιοπαθούντων και δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως πεδίο «αποκατάστασης» επαγγελματικής ή άλλης, αδιόριστων επιστημόνων για «κοινωνικούς σκοπούς». Η Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση στην Πληροφορική έχει ανάγκη από άριστα καταρτισμένους καθηγητές, ικανούς να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις του συνεχώς εξελισσόμενου χώρου της πληροφορικής, ώστε ανά πάσα στιγμή να μπορούν να ικανοποιήσουν κάθε μαθησιακή ανάγκη της νέας γενιάς. Αυτό απαιτούν οι μαθητές, αυτό ζητάει η κοινωνία, αυτό πληρώνουν οι φορολογούμενοι, και αυτό επιβάλει η συνείδηση μας.

Καλούμε λοιπόν τους μαθητές, τους γονείς, την εκπαιδευτική κοινότητα και την κοινωνία σε επαγρύπνηση, καθώς σε μία περίοδο (προεκλογική) όπως αυτή που διανύουμε τώρα, πολλοί πολιτευτές και πολιτευόμενοι μπορεί να νοιώσουν μέσα τους την ανάγκη να εκφράσουν την «κοινωνική τους ευαισθησία», εις βάρος των μαθητών, της εκπαίδευσης, της κοινωνίας.