Το συγκεκριμένο άρθρο αποσκοπεί στο να τοποθετήσει την Επιστήμη της Πληροφορικής στην πραγματική της διάσταση ως μιας αυτόνομης, παιδαγωγικά χρήσιμης, κοινωνικά αναγνωρισμένης και επιστημονικά αυθύπαρκτης επιστήμης. Μάλιστα θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει εκ του ασφαλούς ότι είναι η επιστήμη με την περισσότερο ραγδαία εξέλιξη από οποιαδήποτε άλλη τα τελευταία 20 χρόνια.
Η αφορμή δόθηκε από άρθρα τα οποία κυκλοφορούν στο Internet πτυχιούχων άλλων τμημάτων ΑΕΙ που σκόπιμα υποβαθμίζουν την επιστήμη της Πληροφορικής ώστε να πετύχουν μ' αυτόν τον τρόπο την αναγνώριση επάρκειάς τους για τη διδασκαλία των μαθημάτων Πληροφορικής στα δημόσια σχολεία.
Η Πληροφορική είναι μια επιστήμη που γεννήθηκε κι εξελίσσεται με κέντρο τον άνθρωπο. Το εύρος της είναι τόσο μεγάλο που θα έλεγε κανείς ότι ξεκινάει από την ανάπτυξη εργαλείων για την βελτίωση της ζωής του ανθρώπου μέχρι την κατανόηση και συνεπώς τη διεύρυνση των δυνατοτήτων του ανθρώπινου νου.
Από κοινωνικής και ανθρωπιστικής σκοπιάς, η Πληροφορική Επιστήμη προσφέρει υπηρεσίες και δυνατότητες που στοχεύουν στην βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, εκπαίδευσης, εργασίας, υγείας, ψυχαγωγίας και επικοινωνίας των ανθρώπων. Είναι αυτονόητο ότι μιλάμε για μια επιστήμη που έχει προσχωρήσει σε όλες σχεδόν τις πτυχές της ανθρώπινης ζωής κι επομένως θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεγμένος ο τρόπος εισαγωγής και διάδοσής της στην κοινωνία. Κι επειδή η εισαγωγή της Πληροφορικής γίνεται αρχικά στα σχολεία, είναι σημαντικό αυτή να γίνεται από επιστήμονες που την έχουν σπουδάσει, γνωρίζουν τις ιδιαιτερότητές της, είναι ικανοί αλλά και διατεθειμένοι να παρακολουθούν τις εξελίξεις της, είναι σε θέση να ασκούν ολοκληρωμένη κριτική και μπορούν να την προάγουν στους νέους ανθρώπους ώστε να εξελιχθεί ακόμη περισσότερο. Τέτοιοι βέβαια είναι μόνο οι απόφοιτοι πανεπιστημιακών σχολών Πληροφορικής.
Η Πληροφορική βέβαια, στην προσπάθειά της να παρέχει τις παραπάνω υπηρεσίες, από τη φύση της διαθέτει χαρακτηριστικά που έχουν ιδιαίτερη παιδαγωγική χρησιμότητα κι επομένως καθιστούν την αυτόνομη διδασκαλία της σε εκπαιδευτικά ιδρύματα εξαιρετικά ωφέλιμη. Έτσι, είναι φυσικό οι επιστήμονες της Πληροφορικής (που έχουν σπουδάσει το αντικείμενο σε πανεπιστημιακό επίπεδο) ως καθηγητές να διαθέτουν όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν και την επιστήμη της Πληροφορικής αφού αποτελούν και τους καλύτερους προαγωγούς της. Συγκεκριμένα, οι επιστήμονες της Πληροφορικής στα πλαίσια της επιστήμης τους έχουν ως στόχο:
- Να ερευνούν τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να επινοηθούν και να διατυπωθούν με τον κατάλληλο τρόπο λύσεις υπολογιστικών και άλλων προβλημάτων (Αλγοριθμική επίλυση προβλημάτων). Αυτό αντιστοιχίζεται άμεσα με το καθήκον ενός καθηγητή να μαθαίνει στους μαθητές του να αναζητούν και να βρίσκουν λύσεις σε προβλήματα αλλά και να βρίσκει τρόπους ώστε να διατυπώνει στους μαθητές του τη γνώση.
- Να σχεδιάζουν φιλικές, περιεκτικές και πλήρεις διεπαφές προς το χρήστη προσπαθώντας να φανταστούν τους τρόπους ανταπόκρισής του κατά την αλληλεπίδραση με τη μηχανή (Προγραμματισμός διεπαφών). Αυτό αντιστοιχίζεται με την ανάγκη ενός καθηγητή να μάθει στους μαθητές του να επινοούν ιδέες, να προβλέπουν προβληματικές καταστάσεις και να παρουσιάζουν με τον καλύτερο τρόπο την εργασία τους.
- Να μελετούν, να ορίζουν, να προσομοιώνουν και να προάγουν την εξυπνάδα και ευστροφία (τομέας Τεχνητής Νοημοσύνης). Αυτό αντιστοιχίζεται με την ανάγκη για αφύπνιση του πνεύματος και της ευστροφίας των μαθητών μέσα από την κατανόηση του σωστού τρόπου σκέψης.
- Να βρίσκουν τρόπους διαχείρισης, αποθήκευσης και ανάκτησης πληροφοριών (Μοντελοποίηση και Βάσεις Δεδομένων). Αντιστοιχίζεται με την ανάγκη των νέων ανθρώπων για οργάνωση και διαχείριση των πληροφοριών και γενικότερα της ζωής τους.
- Να ανακαλύπτουν και να προσφέρουν στην κοινωνία νέους κι εύκολους τρόπους επικοινωνίας μέσω διαύλων επικοινωνίας (Τεχνολογίες δικτύων ? Internet). Αντιστοιχίζεται με την ανάγκη των μαθητών για επικοινωνία, αναζήτηση πληροφοριών και συνεργατική μάθηση.
- Να μετατρέπουν σε "ζωντανή οντότητα", ενσωματώνοντας κίνηση και ανταπόκριση, την δημιουργικότητα και φαντασία τους ως επιστήμονες (Προγραμματισμός υπολογιστών). Αυτό αντιστοιχίζεται με την ανάγκη που έχει ο μαθητής να δημιουργήσει κάτι το οποίο θα "δουλεύει" κι έτσι να νιώσει υπερήφανος γι' αυτό ως ανταμοιβή για τους κόπους του. Η αποστροφή των μαθητών που παρατηρείται πολλές φορές απέναντι σε επιστήμες όπως η Βιολογία, η Γεωλογία, τα Μαθηματικά κ.λ.π. πηγάζουν από την αδυναμία τους να προσφέρουν στο μαθητή την δυνατότητα να θαυμάσει το δημιούργημά του. Δεν είναι τυχαίο ότι η Πληροφορική κερδίζει όλο και πιο πολλούς μαθητές και αυτό δεν είναι απόρροια της ανάγκης για επαγγελματική αποκατάσταση μόνο.
Συμπεραίνοντας, ένας επιστήμονας και καθηγητής (πτυχιούχος) της Πληροφορικής ασχολείται με μια επιστήμη που έχει ως κέντρο της τον ανθρώπινο νου, την πλήρη εκμετάλλευση των δυνατοτήτων του αλλά και την αναβάθμιση κι εξέλιξή του. Είναι ακόμη αυτονόητο στους καθηγητές αυτούς, που διαθέτουν λόγω της εμβάθυνσης στην επιστήμη της Πληροφορικής δυνατότητες κατανόησης του ανθρώπινου πνεύματος, να αναγνωρίζεται διδακτική επάρκεια.
Πράπας Λεωνίδας
Καθηγητής Πτυχιούχος Πληροφορικής, MSc Πληροφορικής
