Δελτίου Τύπου - Ψηφιακή Ελλάδα 2.0: Ένα βήμα εμπρός, δυο βήματα πίσω
Αθήνα, 8-2-2024
Εδώ και αρκετά χρόνια, όσοι υπηρετούν ως Πληροφορικοί στην Πρωτοβάθμια ή Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, γνωρίζουν και αξιοποιούν στα εργαστήρια Η/Υ τη λύση Ubuntu/LTSP (https://el.ltsp.org/ltsp/) αποκομίζοντας έτσι σημαντική βοήθεια στην εκτέλεση του λειτουργήματός τους. Τα σημαντικότερα οφέλη της εν λόγω λύσης, πολύ συνοπτικά είναι:
α) Η αξιοποίηση υλικού (hardware) που διαφορετικά θα πετιούνταν ως εντελώς παρωχημένο, β) η χρήση ποιοτικού, ελεύθερου και δωρεάν τόσο εκπαιδευτικού λογισμικού όσο και λογισμικού συστήματος, το οποίο μάλιστα είναι απρόσβλητο από ιούς και γ) η πολύ απλή διαχείριση του όλου εργαστηρίου (εργαλεία ltsp-image και epoptes). Μ’ αυτόν τον τρόπο, εκατοντάδες σχολεία στη χώρα έχουν επιτύχει -αν μη τι άλλο- σημαντικότατη εξοικονόμηση χρημάτων και υλικών πόρων εν γένει. Κι όλα αυτά, χωρίς να εξαρτιέται κανείς από την Α ή τη Β πολυεθνική εταιρεία.
Κι όμως: Πολύ πρόσφατα η Κυβέρνηση αποφάσισε να διακόψει εντελώς την (έτσι κι αλλιώς πενιχρή) χρηματοδότηση της υποστήριξης του έργου! Αυτό έγινε μέσω της ψήφισης νόμου που απαγορεύει την τηλε-εργασία σε συνεργάτες του ΙΤΥΕ. Εν προκειμένω, μιλάμε για την αποζημίωση εξωδιδακτικής απασχόλησης δυο (2) εκπαιδευτικών. Για τόσα πολλά χρήματα δηλαδή. Λεπτομέρειες μπορεί κανείς να διαβάσει εδώ: https://t.ly/4QV9X. Μετά δηλαδή την κοστοβόρα απαξίωση των ΚΕΠΛΗΝΕΤ το 2018 (γράφαμε σχετικά: https://t.ly/U583p), ξηλώνεται και η τελευταία σχεδόν γραμμή βοήθειας των υπηρετούντων εκεί εκπαιδευτικών!
Τον ίδιο περίπου καιρό με την ψήφιση του παραπάνω νόμου, διαβάζουμε στις εφημερίδες ότι καθηγητής Πληροφορικής λίγο έλειψε να χάσει τη ζωή του όταν έπαθε ηλεκτροπληξία εν ώρα μαθήματος στο σχολικό εργαστήριο του Πειραματικού Γυμνασίου Ρεθύμνου ( https://t.ly/OAPd- ). Κι αυτά όταν, μόλις στις αρχές του περασμένου Νοέμβρη, ως Ένωση Πληροφορικών μιλούσαμε για: “[…]προμήθεια διαδραστικών πινάκων σε σχολικά κτήρια των οποίων πέφτουν οι σοβάδες και η ηλεκτρική τους εγκατάσταση περιλαμβάνει πίνακα παλαιότητας σχεδόν μισού αιώνα”. Πράγματι, ο πίνακας διανομής του Γυμνασίου (“Πειραματικού” μάλιστα) στο Ρέθυμνο φαίνεται πως ήταν πενήντα χρόνια παλιός. Επιπλέον είναι σχεδόν σίγουρο πως δεν υπήρχε ξεχωριστός ηλεκτρικός πίνακας στο εν λόγω εργαστήριο, πόσο μάλλον ειδικό ρελέ διαφυγής. Κι όμως, απ’ το 1998 (η πρώτη έκδοση) υπάρχουν οι σχετικές ηλεκτρολογικές προδιαγραφές (https://t.ly/qaEcT, σελ. 10) γραμμένες μάλιστα -και- από εκείνους που σήμερα εργάζονται απλήρωτοι εξαιτίας του νομοθετήματος που αναφέρουμε στην αρχή του παρόντος! Με την ευκαιρία, αναρωτιόμαστε αν περίπου δέκα ημέρες μετά έχει τουλάχιστον τοποθετηθεί ρελέ διαφυγής στο εργαστήριο του ατυχήματος.
Τελειώνοντας, σημειώνουμε πως μας λυπεί βαθιά το ότι επαληθευόμαστε ξανά και αναγκαζόμαστε να επαναλαμβάνουμε όσα λέγαμε πριν δυο μόλις μήνες. Επιτέλους, έχουν πια συμπληρωθεί χρόνια από την εποχή που πρωτοακούσαμε ως σύνθημα το “Ελλάδα 2.0” συνοδευόμενο πάντα με το άλλο σύνθημα περί “Ψηφιακού Μετασχηματισμού”. Ως πότε οι δυο αυτές εκφράσεις θα παραμένουν σκέτα συνθήματα;
