10 Χρόνια ΕΠΕ

Συνέντευξη που δημοσιεύθηκε τον Οκτώβριο του 2010 στο neo2.gr με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 10 χρόνων από την ίδρυση της Ένωσης Πληροφορικών Ελλάδας.

Το κείμενο συνοψίζει τη δράση της Ένωσης και τους στόχους που θέτει για μέλλον.

Συντάχθηκε συνεργατικά από μέλη της Ένωσης με βάση τις ερωτήσεις που είχε διατυπώσει το δημοσιογραφικό επιτελείο του neo2.gr neo2.gr.

Ερώτηση: Κάνοντας το δικηγόρο του διαβόλου, ο κόσμος της Πληροφορικής μπορεί να αναρωτηθεί: γιατί χρειάζεται μία ακόμα Ένωση στο χώρο;

Θα λέγαμε ότι δεν υπάρχει άλλη Ένωση που να εκπροσωπεί το σύνολο των Πληροφορικών αποφοίτων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στη χώρα μας. Είμαστε η μοναδική ένωση που δέχεται το σύνολο του Επιστημονικού και Τεχνολογικού Κόσμου της Πληροφορικής (33 τμήματα Πανεπιστημίων και ΤΕΙ).

Μελετώντας τα καταστατικά των ενώσεων που χρησιμοποιούν τον όρο "πληροφορική" ή "υπολογιστές" ή τέλος πάντων κάτι παρόμοιο, παρατηρούμε μια ανομοιογένεια σπουδών των υποψήφιων μελών τους (μαθηματικοί, φυσικοί, τεχνικοί, καθηγητές ψηφιακού αλφαβητισμού, μηχανολόγοι, αρχιτέκτονες, πολιτικοί μηχανικοί, θεολόγοι, τοπογράφοι, σχολών θεάτρου κ.α) που τις καθιστά αμφιβόλου σκοπού και επιστημονικής υπόστασης. Δεν μας φαίνεται παράξενο αλλά μάλλον γνώριμο.

Μελετώντας την ιστορία της πληροφορικής ανά το κόσμο βλέπουμε ότι αρχικά υπήρχε μεγάλη αντιπαράθεση για το αν π.χ. το Computer Science (CS) ήταν "γνήσια Επιστήμη". Οι υποστηρικτές πρότειναν ότι ήταν, ενώ οι κριτικοί το θεωρούσαν είτε σαν επαγγελματική εξειδίκευση για τεχνικούς, είτε μια πλατφόρμα έρευνας για μαθηματικούς, είτε μια ψευδο-επιστήμη για προγραμματιστές υπολογιστών. Τα πράγματα άλλαξαν όμως πριν από το 1990. Στην Ελλάδα διατηρούνται ακόμα αναχρονιστικές απόψεις. Πιστεύουμε ότι η ιστορία θα επαναληφθεί και θα γίνουμε μάρτυρες ενώσεων που θα ακολουθήσουν το παράδειγμα "ενηλικίωσης" του εξωτερικού.

Ερώτηση: Εν τέλει, ποια είναι η διαφοροποίησή σας σε σχέση με αντίστοιχες ενώσεις (ΕΠΥ, HEPIS, κ.λπ.);

Άποψή μας είναι ότι δεν μπορεί να είναι κάποιος Πληροφορικός, να θεωρείται δηλαδή επιστήμονας της Πληροφορικής, ενώ στερείται βασικού πτυχίου Πληροφορικής. Είναι το αυτονόητο σε κάθε άλλο επιστημονικό κλάδο, όπως στη Φυσική, στην Ιατρική, στη Νομική, στη Μηχανική, κτλ. Και αυτό όχι για λόγους "ελιτισμού", αλλά καθαρά για λόγους διασφάλισης της επιστημονικής και επαγγελματικής φυσιογνωμίας αυτού του τόσο σημαντικού κλάδου.

Ερώτηση: Ποιος, κατά τη γνώμη σας, μπορεί να χαρακτηριστεί ως “Επαγγελματίας Πληροφορικός” και συνοπτικά, ποια θεωρείτε ότι είναι τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο επάγγελμα στην Ελλάδα;

Κατ’ αναλογία με κάθε επιστημονικό κλάδο θα απαντούσαμε ότι ο επαγγελματίας Πληροφορικός είναι αρχικά ο πτυχιούχος Πληροφορικής. Η Πληροφορική ως επιστήμη οριοθετείται, σε επίπεδο σπουδών, από 36 βασικά αντικείμενα (http://review.epe.org.gr/doc.php?q=4) κατά τα διεθνή πρότυπα (ACM, AIS, IEEE, Computing Curricula 2005 http://www.acm.org/education/curricula-recommendations) τα οποία ακολουθούμε και τα χρησιμοποιούμε για την αξιολόγηση των προγραμμάτων σπουδών των Ελληνικών τμημάτων Πληροφορικής (http://review.epe.org.gr/doc.php?q=5&d=al). Από τα τμήματα που αξιολογήσαμε, βρέθηκε ότι 33 έχουν τα απαραίτητα μαθήματα για να ονομάζονται τμήματα Πληροφορικής. Τα μέλη μας προέρχονται από αυτά τα συγκεκριμένα τμήματα και έχουν επομένως το απαραίτητο επιστημονικό και τεχνολογικό υπόβαθρο να επικαλούνται το τίτλου του "επαγγελματία Πληροφορικής".

Επιπρόσθετα, η Πληροφορική, όπως άλλωστε και η Ιατρική, η Μηχανική κ.λπ., έχει τις ειδικότητές της: Τεχνολογία Λογισμικού, Τεχνολογία Τηλεπικοινωνιών, Τεχνολογίες Δικτύων, Πληροφορικά Συστήματα, Τεχνολογία Υπολογιστών, Τεχνητή Νοημοσύνη, Ρομποτική, Γραφική, Τεχνολογίες Ηλεκτρονικών Παιχνιδιών, Ψηφιακή Τηλεόραση, Βιοπληροφορική, Ασφάλεια Πληροφορικών Συστημάτων, Τεχνολογίες Ηλεκτρονικής Μάθησης, Τεχνολογίες Διαδικτύου, Ιατρικές Εφαρμογές, Βάσεις Δεδομένων κ.λ.π.

Κάθε πληροφορικός αποκτά μια ορισμένη ειδίκευση είτε από την κατεύθυνση που ακολούθησε κατά τη διάρκεια των σπουδών του, είτε με μεταπτυχιακές σπουδές μετά την απόκτηση του βασικού πτυχίου Πληροφορικής είτε μέσω της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας μετά τις σπουδές. Παραπέμπουμε τον αναγνώστη στο http://review.epe.org.gr όπου και θα βρει το Πρότυπο Πρόγραμμα Σπουδών Πληροφορικής (ACM, AIS, IEEE - Computing Curricula 2005) αλλά και τα τμήματα ΑΕΙ (Τεχνολογικού και Πανεπιστημιακού τομέα) που θεραπεύουν επαρκώς (βαθμολογία > 0.50) την βασική επιστήμη της Πληροφορικής.

Η επιτυχημένη παρακολούθηση και κατάρτιση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, στο συγκεκριμένο επιστημονικό αντικείμενο και όχι σε κάποιο "παρεμφερές", είναι η αυτονόητη προϋπόθεση για την για την κατοχή των βασικών αρχών της κάθε επιστήμης. Είναι η αναγκαία και ικανή συνθήκη για να θεωρείται κάποιος ικανός επιστήμονας και επαγγελματίας στον τομέα του. Ο,τιδήποτε λιγότερο από αυτό, ο,τιδήποτε βαφτίζεται αυθαίρετα ως ισότιμη "πιστοποίηση" ή "πτυχίο" ή "αντίστοιχες σπουδές" με αυτές ενός πτυχιούχου Πληροφορικής Γ-βάθμιας εκπαίδευσης, απλά δεν εξασφαλίζουν την απαιτούμενη ικανότητα και επάρκεια γνώσης, ούτε σε επιστημονικό, ούτε σε επαγγελματικό επίπεδο. Είναι αυτονόητο σε κάθε άλλο κλάδο, πρέπει επιτέλους να γίνει αυτονόητο και για την επιστήμη της Πληροφορικής.

Ερώτηση: Ο ΣΕΠΕ επιμένει σε δημιουργία “Υπουργείου Πληροφορικής” κι εσείς σε “Επιμελητήριο Πληροφορικής”. Ποιο θεωρείτε ότι είναι πιο σημαντικό και αν η δημιουργία του ενός αναιρεί αυτή του άλλου;

Στην Ελλάδα σήμερα το Εθνικό Επιμελητήριο Πληροφορικής και Επικοινωνιών αποτελεί αναντίρρητη ανάγκη για να μπορέσει η χώρα να προχωρήσει. Ωστόσο, όπως έχουμε επισημάνει ήδη από το Μάιο του 2002 (http://www.epe.org.gr/various/GreenPaperEpimel.doc) "...από τη φύση του ένα επιμελητήριο δεν αρκεί για την αποτελεσματική προετοιμασία της χώρας. Ιδίως όταν μιλάμε για την πληροφορική που εμφανίζεται σε κάθε πτυχή της οικονομική και κοινωνικής δράσης. Χρειάζεται, λοιπόν, η δημιουργία των παρακάτω συμπληρωματικών θεσμών:

Υπουργείο Νέων Τεχνολογιών. Το υπουργείο αυτό θα συγκεντρώσει όλες τις αρμοδιότητες σχετικά με την Πληροφορική. Η σημερινή εικόνα του ανταγωνισμού μεταξύ υπουργείων και η πλήρης έλλειψη συντονισμού υπονομεύει κάθε σοβαρή προσπάθεια ανάπτυξης της πληροφορικής και οδηγεί σε σπατάλες κολοσσιαίου μεγέθους.

Σχολές Πληροφορικής. Είναι η προϋπόθεση για να ξεπεραστεί ο κατακερματισμός των σπουδών πληροφορικής σε διάφορες σχολές και να εξασφαλιστεί ένας σοβαρός προγραμματισμός παραγωγής πληροφορικών. Τα υφιστάμενα τμήματα πληροφορικής ΑΕΙ θα πρέπει να ενταχθούν στις σχολές αυτές."

Ερώτηση: Μετράτε περίπου 10 χρόνια παρουσίας. Ποιες δράσεις/παρεμβάσεις σας έχουν “περάσει”;

Στην 10 χρονη πορεία μας χρειάστηκε πολλές φορές να αγωνιστούμε για το αυτονόητο:

  • ότι γνωρίζουμε να χρησιμοποιούμε τον υπολογιστή (ακόμη και αυτό αμφισβητήθηκε με το ΠΔ 347/2003),
  • ότι έχουμε την ικανότητα να διδάξουμε την Πληροφορική στο σχολείο (χρειάστηκε μακροχόνιος δικαστικός αγώνας),
  • ότι εμείς πρέπει να στελεχώνουμε τις υπεύθυνες θέσεις Πληροφορικής (ακόμη υπάρχουν κατάλοιπα της πολιτικής μετάλλαξης οποιουδήποτε είχε "εμπειρία" σε Πληροφορικό),
  • ότι δικαιούμαστε επαγγελματικής κατοχύρωσης (πετύχαμε την έκδοση του ΠΔ 44/2009 παρά τη λυσσαλέα αντίδραση των συντεχνιακών ομάδων που διοικούν το Τεχνικό Επιμελητήριο).

Παλεύουμε, επίσης, για θεσμοθέτηση διαδικασιών ποιότητας στα έργα και τις εγκαταστάσεις Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών προσπαθώντας να αντιμετωπίσουμε τις παλινδρομήσεις της Πολιτείας. Είμαστε και σε αυτό το θέμα σε καλό δρόμο. Αγωνιζόμαστε, παρά την ένοχη σιωπή της άλλης πλευράς και την παθητικότητα των εργαζομένων, για εφαρμογή του εργατικού δικαίου στον ιδιωτικό τομέα.

Όμως, το κύριο κατά τη γνώμη μας, δεν είναι οι επιμέρους επιτυχίες και οι ειδικότεροι στόχοι που θέτουμε. Το κύριο είναι να δρομολογηθούν οι εξελίξεις για διαμόρφωση μιας Υψηλής Ψηφιακής Στρατηγικής σε ορίζονται 20ετίας και η εφαρμογή της μέσα από ένα αυτόνομο, οικουμενικό, δημοκρατικό επιμελητήριο που θα βασίζεται στην περιφερειακότητα και τις συνέργιες με άλλους κοινωνικούς και επαγγελματικούς φορείς. Το όραμά μας είναι να καταστήσουμε τη χώρα πρωτοπόρο.

Θέλουμε να θέσουμε τις βάσεις ώστε να είμαστε πρωταγωνιστές των διεθνών εξελίξεων ως χώρα, ως Ελληνισμός. Γι` αυτό και μπροστά στα αδιέξοδα που δημιουργούν οι παρωχημένες νοοτροπίες των συντεχνιών σε σχέση με την ενιαία επιμελητηριακή συγκρότηση του κλάδου, λάβαμε την απόφαση για τη σταδιακή μετεξέλιξη της ΕΠΕ σε Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου.

Πρώτο βήμα σε αυτή την κατεύθυνση είναι η λειτουργία μας ως de facto Επιμελητήριο Πληροφορικής με την διεύρυνση της βάσης των μελών μας και την αξιοποίηση των εξελίξεων που αφορούν στη διαμόρφωση ενός Εθνικού Πλαισίου Επαγγελματικών Προσόντων. Σύντομα θα δρομολογήσουμε τις διαδικασίες για διαμόρφωση του πλαισίου απονομής αδειών άσκησης επαγγέλματος στο κλάδο ξεκινώντας από την αποτύπωση των επαγγελματικών προφίλ και την αναγκαία αναθεώρηση των επαγγελματικών κωδικών ώστε να εναρμονιστούν με τη σημερινή πραγματικότητα.

Δεν μπορούμε να περιμένουμε πότε η Κυβέρνηση θα αποφασίσει να υιοθετήσει τις προτάσεις μας. Αυτή η καθυστέρηση, οφειλόμενη στις υπόγειες αντιδράσεις των συντεχνιών, εγκυμονεί κινδύνους για τη χώρα. Οφείλουμε να κινηθούμε αυτόνομα για να μη χάσει άλλο πολύτιμο χρόνο η χώρα. Αν αυτά που ζητούμε είχαν υλοποιηθεί εγκαίρως η εικόνα της χώρας θα ήταν διαφορετική σήμερα. Δεν θα εξάγαμε ανθρώπους δανειζόμενοι για να αγοράζουμε την τεχνολογία που αυτοί παράγουν στην αλλοδαπή. Θα είχαμε γίνει χώρα παραγωγός τεχνολογίας με οικονομικό πλεόνασμα.

Έστω και την ύστατη ώρα οφείλουμε πλέον να συνειδητοποιήσουμε ότι όταν η επίσημη Πολιτεία δεν μπορεί, οι Πολίτες και, στην περίπτωσή μας, οι Πληροφορικοί οφείλουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.

Ερώτηση: Ποια θεωρείτε, συνοπτικά, ότι είναι τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος της Εκπαίδευσης (Πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια, Τριτοβάθμια) στην Ελλάδα;

Στην Ελλάδα δυστυχώς δεν έχουμε απαντήσει σε βασικά ερωτήματα - ίσως γιατί τα θεωρούμε δεδομένα. Κι εδώ μπαίνει το εξής ζήτημα: "για ποιό λόγο έχουμε εκπαιδευτικό σύστημα;". Τι ζητάμε δηλαδή να πετύχουμε; Η απάντηση "για μάθουν τα παιδιά μας γράμματα", μπορεί να ήταν ικανοποιητική τον 19ο αιώνα, σήμερα όμως είναι φανερά ανεπαρκής.

Η εκπαίδευση στην Ελλάδα νοσεί σοβαρά. Όποιος για παράδειγμα εργάζεται σαν εκπαιδευτικός στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, έχει να καταθέσει απίστευτες ιστορίες για το πώς η νέα γενιά μας έχει υποστεί έναν πνευματικό ευνουχισμό και για το πώς τα Πανεπιστήμια προσπαθούν καταρχήν να καλύψουν βασικά κενά που δημιουργούνται από την υποβάθμιση του ρόλου του Λυκείου.

Η υποβάθμιση αυτή επιχειρείται σήμερα να ενταθεί με την πλήρη απάλειψη των μαθημάτων Πληροφορικής από το Γενικό Λύκειο. Ταυτόχρονα, τα Επαγγελματικά Λύκειο, σε αντιδιαστολή με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, εξακολουθούν να θεωρούνται η χωματερή της παιδείας μας.

Αντίστοιχα είναι τα προβλήματα σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, όπου η εντατικοποίηση της πληροφοριακής διάστασης οδηγεί σε αποπροσαντολισμό και σύγχυση. Δεν δίνεται η πρέπουσα σημασία στην ουσιαστική μάθηση, σε γνώσεις που δεν απαξιώνονται με το χρόνο και στην οικοδόμηση μεταγνωστικών ικανοτήτων (να μάθουν οι μαθητές πώς να μαθαίνουν αυτόνομα).

Αυτές οι ανεπάρκειες δημιουργούν ένα σοβαρό πρόβλημα που εξαπλώνεται σε όλη την κοινωνία. Δεν αφορά μόνον την Πληροφορική Παιδεία, αφορά και τα Μαθηματικά, τη Γλώσσα, την Ιστορία κλπ. Αυτά είναι γνωστά σε όλους κι όμως κάνουμε σαν να μη τα έχουμε ακούσει ποτέ.

Η Πληροφορική, σε κάθε βαθμίδα της εκπαίδευσης, έχει σημαντικό ρόλο να παίξει, τόσο με την ανάπτυξη εκπαιδευτικού λογισμικού, όσο και με το άνοιγμα της πρόσβασης σε πολλές και πολλαπλές πηγές γνώσης (μέσω των επικοινωνιακών δικτύων), προφανώς σε προβλήματα διοίκησης, διαχείρισης κλπ., αλλά και με την διδασκαλία της ίδιας ως αυτόνομου αντικειμένου άμεσα συνδεδεμένου με τη δημιουργικότητα, την καινοτομία και την συνεργατική επίλυση σύνθετων προβλημάτων.

Και εδώ όμως χρειάζεται ένα γενικό μακροπρόθεσμο σχέδιο, ένα σχέδιο που ένα Εθνικό Επιμελητήριο Πληροφορικής και Επικοινωνιών θα μπορούσε - σε συνεργασία με άλλους φορείς όπως π.χ. το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο - να εκπονήσει. Χρήματα διατίθενται, ιδέες υπάρχουν, αλλά ο κατακερματισμός των δράσεων και η απουσία συνολικού σχεδιασμού, δεν επιτρέπουν την αποτελεσματική άσκηση εκπαιδευτικής πολιτικής.

Ερώτηση: Ακολουθεί η Εκπαιδευτική/Ακαδημαϊκή κοινότητα τις τάσεις στο χώρο της τεχνολογίας με την ανάλογη ενσωμάτωσή τους στα προγράμματα σπουδών;

Εδώ υπάρχει μια παρανόηση. Το ζητούμενο από την ακαδημαϊκή κοινότητα δεν είναι να ακολουθεί τις επιταγές της ήδη "κατασκευασμένης Πληροφορικής", δηλαδή της τεχνολογίας που είναι διαθέσιμη στην παρούσα συγκυρία, αλλά να ακολουθεί τις επιστημονικές και ερευνητικές τάσεις, που προϋπάρχουν της παρούσας τεχνολογίας και ανοίγουν τον δρόμο για την κατασκευή της νέας τεχνολογίας. Η εναρμόνιση των τεχνολογικών εξελίξεων είναι όντως ζητούμενο, κυρίως για την επαγγελματική εκπαίδευση με εστίαση ακριβώς στο τεχνολογικό κομμάτι (ΕΠΑΛ, ΙΕΚ, ΚΕΚ, σεμινάρια).

Από την άλλη μεριά, ο επιστήμονας της Πληροφορικής πρέπει να ενημερώνεται και να γνωρίζει τις τρέχουσες εξελίξεις σε τεχνολογικό επίπεδο, αλλά αυτό αποτελεί μέρος μόνο της τυπικής του εκπαίδευσης, δεν είναι ο αυτοσκοπός των σπουδών του. Η υψηλή εξειδίκευση σε τεχνικό επίπεδο διευκολύνει μεν την άμεση σύνδεση με την τρέχουσα αγορά εργασίας, όμως δεν διασφαλίζει τη δυνατότητα αποτελεσματικής προσαρμογής στις ταχύτατα εξελισσόμενες ανάγκες της Πληροφορικής συνολικά. Αυτό σημαίνει ότι σε επαγγελματικό επίπεδο, ένας άψογα καταρτισμένος τεχνικά απόφοιτος σήμερα έχει εξασφαλισμένη εργασία, όμως σε βάθος χρόνου π.χ. μιας πενταετίας μπορεί να μείνει άνεργος, ακριβώς γιατί το αντικείμενο της εξειδίκευσής του μπορεί να έχει ήδη γίνει παρωχημένο.

Γι’ αυτό απαιτείται η υιοθέτηση ενός εκπαιδευτικού προτύπου που περιλαμβάνει σε μεγάλο βαθμό βασικές γνώσεις, επιστημονικού και όχι καθαρά τεχνικού χαρακτήρα, οι οποίες θα αποτελούν μόνιμο εφόδιο για τον επαγγελματία του κλάδου, σήμερα και στο μέλλον.

Φανταστείτε έναν πιλότο που εκπαιδεύεται να πετά με ένα μόνο συγκεκριμένο τύπο αεροσκάφους, σε καθαρά τεχνικό επίπεδο, χωρίς να διδάσκεται βασικές έννοιες αεροδυναμικής. Και επιπλέον, κάθε τρία ή πέντε χρόνια τα αλλάζουν εντελώς τα χειριστήρια, το μέγεθος, οι μηχανές του αεροσκάφους. Αν δεν γνωρίζει τις βασικές αρχές της πτήσης, τον "κοινό παρονομαστή", είναι αδύνατο να τα μαθαίνει όλα από την αρχή σε τόσο μικρό διάστημα, απλά και μόνο για να μην χάσει τη δουλειά του. Αυτή ακριβώς είναι η ανάγκη των βασικών γνώσεων και του επιστημονικού (μη τεχνικού) μέρους της τυπικής Γ-βάθμιας εκπαίδευσης, που δυστυχώς σήμερα θεωρείται περιττό από άποψη άμεσης αξιοποίησης σε επίπεδο εργασίας.

Ερώτηση: Πώς βλέπετε το μέλλον της Πληροφορικής στην Ελλάδα. Υπάρχει;

Οι Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών συμβάλουν κατά 50% στη μεγέθυνση της ευρωπαϊκής οικονομίας, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Επιτροπής για την ψηφιακή οικονομία. Οι δημόσιες και οι ιδιωτικές επενδύσεις αποφέρουν καρπούς σύμφωνα με την ετήσια έκθεση προόδου της Επιτροπής για την πρωτοβουλία i2010 – την στρατηγική για ανάπτυξη και την απασχόληση μέσω της ψηφιακής οικονομίας. Καθώς η Ευρώπη κατευθύνεται προς την οικονομία της γνώσης, η τεχνολογία τροφοδοτεί την καινοτομία και την παραγωγικότητα ενώ υπάρχουν ενδείξεις θεμελιωδών αλλαγών στις αγορές και στη συμπεριφορά των καταναλωτών. Όλα αυτά είναι για την Ελλάδα του ΔΝΤ μακρινό όνειρο.

Θα σας απαντήσουμε, λοιπόν, αντιστρέφοντας την ερώτηση: Πώς βλέπετε το μέλλον της Ελλάδας στην Πληροφορική. Υπάρχει; Εμείς λένε ναι υπάρχει μέλλον για την Ελλάδα στην Πληροφορική εάν κατανοήσουμε τη σημασία της αξιοποίησης του επιστημονικού μας δυναμικού. Δυστυχώς οι κυβερνώντες όλα αυτά χρόνια νόμιζαν ότι θα προλάβουν "το τρένο της πληροφορικής" αγοράζοντας μηχανήματα. Τεράστια σπατάλη που συνέβαλε κι αυτή στη κατάσταση που έχει οδηγηθεί η χώρα.

Η χώρα οφείλει να υιοθετήσει μια άλλη προσέγγιση ώστε να ανακοπεί η πορεία παραγωγικής συρρίκνωσης. Η προσπάθεια που κάνουμε στην Ένωση Πληροφορικών Ελλάδας να αναδείξουμε τα ζητήματα που για τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες είναι αυτονόητα, δεν αφορά το στενό κλαδικό ή προσωπικό συμφέρον των μελών μας. Αφορά το μέλλον της χώρας. Οι μάχες σήμερα δίνονται στο πεδίο της γνώσης, της καινοτομίας, της δημιουργικότητας. Αν χάσουμε αυτή τη μάχη η χώρα και ο λαός μας θα αφανιστούν από τον παγκόσμιο χάρτη. Έχουμε χρέος να δώσουμε αυτή τη μάχη και να την κερδίσουμε.