Στον παρακάτω πίνακα φαίνονται οι βαθμοί ενός υποθετικού
μαθητή της Α΄ τάξης Ενιαίου Λυκείου.
<o:p> </o:p>
<o:p />
<o:p> </o:p>
Από τα δώδεκα γραπτώς εξεταζόμενα μαθήματα, στα επτά έχει
μέσο όρο κάτω από τη βάση (σε ορισμένα δε πολύ κάτω από τη βάση).<o:p />
<o:p> </o:p>
Σύμφωνα με το ισχύον σύστημα αξιολόγησης των μαθητών του
Ενιαίου Λυκείου, για να προαχθεί στην επόμενη τάξη ένας μαθητής αρκεί να
συγκεντρώνει γενικό μέσο όρο (ΓΜΟ) στα γραπτώς εξεταζόμενα μαθήματα 9.5,
ανεξαρτήτως από το πλήθος των μαθημάτων στα οποία βαθμολογήθηκε κάτω από τη
βάση. Έτσι, ο υποθετικός μαθητής μας (με τις επιδόσεις του οποίου όμως δυστυχώς
συναντώνται αρκετοί μαθητές στα Ενιαία Λύκεια της χώρας μας σήμερα) προάγεται
στη Β΄ τάξη Ενιαίου Λυκείου με ΓΜΟ 9,6 «Σχεδόν Καλώς», βασιζόμενος ουσιαστικά
στους βαθμούς των Θρησκευτικών, της Αγγλικής Γλώσσας και της Τεχνολογίας.<o:p />
<o:p> </o:p>
Νομίζω πως λίγοι θα διαφωνήσουν ότι ένας μαθητής με τόσο
χαμηλούς βαθμούς στα Αρχαία Ελληνικά, τη Γλώσσα, τα Μαθηματικά και τις Φυσικές
Επιστήμες ΔΕΝ είναι άξιος προαγωγής στη Β΄ τάξη Ενιαίου Λυκείου. Αν αναλογιστεί
δε κανείς ότι σύμφωνα με τη συνήθη πρακτική, με 8 ή 9 στο τετράμηνο
βαθμολογείται ο μαθητής που δεν καταβάλλει απολύτως καμία προσπάθεια (σπανίως
συναντά κανείς κάτω από 9 στο Ενιαίο Λύκειο), και ότι συχνά η βαθμολόγηση είναι
υπέρ του δέοντος (και αντιπαιδαγωγικά) επιεικής, είναι προφανές ότι ο μαθητής
αυτός είναι αμόρφωτος (ως προς αυτά που θα έπρεπε να είχε μάθει). <o:p />
<o:p> </o:p>
Κι όμως, με το υπάρχον σύστημα ο μαθητής αυτός προάγεται
στην επόμενη τάξη. Και είναι σχεδόν βέβαιο ότι στην επόμενη τάξη θα καταβάλει
ακόμη λιγότερη προσπάθεια, καθώς τώρα γνωρίζει ότι μπορεί να προαχθεί χωρίς να
προσπαθήσει. Είναι δε αρκετά πιθανόν ο μαθητής αυτός να εισαχθεί και σε κάποια
σχολή της ανώτατης εκπαίδευσης και, αν ισχύει και εκεί ανάλογο σύστημα
αξιολόγησης, να αποφοιτήσει κιόλας, με σημαντικές όμως ελλείψεις βασικών
γνώσεων και (ίσως το σπουδαιότερο) έχοντας μάθει να ΜΗΝ προσπαθεί.<o:p />
<o:p> </o:p>
Ενώ λοιπόν θα συνεχίζουν οι πολιτικοί ιθύνοντες και οι
σύμβουλοί τους την αναζήτηση του βέλτιστου «μοντέλου» το οποίο πρέπει(;) να
υιοθετηθεί για να αναβαθμιστεί η Παιδεία στη χώρα μας, ίσως θα πρέπει να επιστρέψουμε
στην κοινή λογική που λέει ότι ο μαθητής που δε γνωρίζει βασικά στοιχεία της
γλώσσας, των μαθηματικών και των φυσικών επιστημών, μαθητής που δεν προσπαθεί,
δεν είναι άξιος προαγωγής στην επόμενη τάξη και απόλυσης από το Ενιαίο Λύκειο.
Στην κοινή λογική που λέει ότι ο μαθητής που δεν αξιολογείται σωστά ΔΕΝ θα
προσπαθήσει σύμφωνα με τις δυνατότητές του. Στην κοινή λογική που λέει ότι η υπερβολική
επιείκεια είναι χειρότερη και πιο αντιπαιδαγωγική ακόμη και από την υπερβολική
αυστηρότητα, καθώς γαλουχεί στη λογική της ήσσονος προσπάθειας. Στην κοινή
λογική που λέει ότι «παν μέτρον άριστον». Γιατί, τελικά, μάλλον αυτό είναι που
λείπει στη χώρα μας: το μέτρο.<o:p />
<o:p> </o:p>
Βασίλης Παπαδημητρίου<o:p />
Πληροφορικός<o:p />
Εκπαιδευτικός Β/θμιας Εκπαίδευσης<o:p />
